رییس سازمان فناوری: وزارت صمت نباید تنها متولی صدور پروانه برای فارم‌های ماینینگ باشد

رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران و معاون وزیر ارتباطات عقیده دارد که وضعیت ماینینگ در ایران تبدیل به یک بحران شده است؛ بحرانی که حاصل عدم تصمیم‌گیری در زمان مناسب بوده است. «امیر ناظمی» در پاسخ به سوال دیجیاتو مبنی بر اینکه علت اصلی تاخیر در تصمیم گیری برای ماینینگ چه بوده است، می‌گوید که تعدد نهادهای تصمیم‌گیرنده و عدم رضایت آنها به مشارکت در تصمیم‌گیری به شیوه‌ای نوین، یکی از مشکلات اساسی این حوزه است.

ناظمی عقیده دارد که صرفاً وزارت صنعت، معدن و تجارت نباید تنها متولی ارائه پروانه بهره برداری به فارم‌های ماینینگ باشد: «پیشنهاداتی که در رابطه با طرح ماینینگ داده بودیم بعد از چند ماه که در کمیسیون اقتصادی بود، نهایتاً با تغییراتی پذیرفته شد و به هیات دولت رفت. طرح در هیات دولت رد شد و سپس به کمیسیون برگشت تا تغییراتی در آن داده شود. صراحتاً می‌گویم که وزارت ارتباطات عقیده دارد که فقط و فقط وزارت صنعت، معدن و تجارت نباید پروانه بهره برداری را به فارم‌ها بدهد. چون این مسئله وجوه دیگری هم دارد و وزارت ارتباطات، معاونت علمی، وزارت نیرو هم در آن دخیل هستند.»

رییس سازمان فناوری اطلاعات عقیده دارد که بهتر است کارگروهی وجود داشته باشد تا تصمیم‌گیری در خصوص ارائه پروانه بهره‌برداری فارم‌ها آنجا انجام شود. او در همین رابطه به دیجیاتو گفت:

«شاید لازم نباید الزاماً وزارت صنعت پروانه بدهد، بلکه لازم باشد کارگروهی این تصمیم را بگیرد. شاید لازم نباشد در مورد نیرو، صرفاً وزارت نیرو تصمیم بگیرد. همه حرف ما این است که برای مسائل جدید نمی‌توان با مدل‌های قدیمی تصمیم‌گیری کرد و نیاز است تا رویکردهای مشارکتی وجود داشته باشد. ما زمان تصمیم‌گیری را در زمان‌های سخت از دست می‌دهیم و این باعث می‌شود تا مسائل تبدیل به بحران شوند.»

او در پاسخ به این سوال که تصمیم‌گیرندگان اصلی این حوزه چه کسانی هستند، گفت: «این حوزه چهار بازیگر اصلی دارد. یک بخش فناوری اطلاعات و حوزه‌های نوپا بود که وزارت ارتباطات و معاونت علمی ریاست جمهوری در آن نقش داشتند. بخش دیگر مربوط به قسمت مالی بود که بانک مرکزی و وزارت اقتصاد درگیرش می‌شوند. یک بخش نیروگاهی وجود دارد که بازیگر اصلی‌اش وزارت نیرو و وزارت نفت است. در نهایت یک بخش مربوط به پولشویی وجود دارد که دستگاه‌های امنیتی در رابطه با آن اظهار نظر می‌کنند. پس در نهایت این مسئله چندین وجه دارد و در ساده‌ترین حالت، ۱۰ دستگاه مختلف درگیرش می‌شوند که هر کدام نظرات مختلف دارند. اما نمی‌شود مسائل را تبدیل به گروکشی کرد تا یک وزارت‌خانه بخواهد از وزارت دیگری امتیاز بگیرد. باید با مسائل جدید، با رویکرد جدید مواجه شویم.»

ناظمی با اشاره به اینکه تاخیر در تصمیم‌گیری وضعیت کنونی ماینینگ در ایران را با یک بحران روبه‌رو کرده، می‌گوید: «کار درست و ساماندهی این بود که ما فارم‌ها را ساماندهی کنیم نه اینکه دستگاه‌های ماینر کوچک در خانه‌ها قرار بگیرد و از برق خانگی که سوبسیدش را دولت می‌دهد استفاده شود. پس بزرگ‌ترین معضل، این است که ما در زمان مناسب تصمیم‌گیری نمی‌کنیم. تصمیمات به شکل مرتب به آینده موکول می‌شوند. امروز که صحبت می‌کنیم بیش از شش ماه از زمانی که ما پیشنهاد اولیه را داده بودیم، گذشته است.»

او همچنین اشاره می‌کند که اگر یک فارم دارد برق خودش را با استفاده از انرژی خورشیدی تامین می‌کند بدون هیچ مشکلی باید بتواند کار کند. از سوی دیگر او ایده تاسیس نیروگاه جدید را نیز رد شده نمی‌داند و می‌گوید: «حتی اگر یک فارم ماینینگ، نیروگاهی را کنار خودش تاسیس می‌کند، که در آینده تبدیل به دارایی ملی خواهد شد، این هم قاعدتاً با توجه به منابع گازی که داریم نباید مشکل جدی داشته باشد و ما باید از چنین مواردی استقبال کنیم.»

ناظمی در نهایت پیشنهاد می‌دهد که تعیین کردن یک قیمت ثابت مبنی بر برق صادراتی، یک راه‌حل درست نیست. او می‌گوید در حالت فعلی باید تعرفه برق شناور باشد و یا بازار برق ثانویه‌ای برای ماینینگ وجود داشته باشد: «این یعنی ماینرها در بازار جداگانه‌ای مبتنی بر عرضه و تقاضا، برق را خریداری کنند. از طرفی شاید باید سهل‌گیری‌هایی برای ایجاد نیروگاه‌های جدید داشته باشیم. اینجا هم تصمیم‌گیری باید به صورت مشترک باشد.»