تاریخانه: تصاویر عکاس سرشناس آمریکایی از فاجعه میناماتا

وقتی که ژاپنی ها گرفتار رقص گربه ها می شوند

تاریخانه: تصاویر عکاس سرشناس آمریکایی از فاجعه میناماتا

در اوایل ۱۹۵۰ ساکنین محلی ساحل شهر “میناماتا” در استان “کوماموتو” در ژاپن متوجه رفتارهای عجیب و غریبی در حیوانات آن منطقه شدند. گربه‌ها حرکاتی عصبی از خودشان نشان می‌دادند و به طور ناگهانی جیغ می‌کشیدند، پرندگان از آسمان سقوط می‌کردند و علایم بیماری همچنین در ماهیها و صدفها هم مشاهده شد که جزء مهمی در برنامهٔ غذایی قشر ماهیگیران بود. مردم محلی نام این بیماری را در ابتدا بیماری “رقص گربه‌ها” نامیده بودند.

علایم این بیماری با مشکلاتی در راه رفتن، سخن گفتن، بینائی، شنوائی، بی‌حسی اعضای بدن، گرفتگی عضلانی و همچنین ازدست دادن هوشیاری و تعادل در ساکنین این منطقه در سال ۱۹۵۶ شروع شد.در روز اول ماه مه سال ۱۹۵۶ میلادی، مدیر بیمارستان کارخانه شرکت “چیسو “در شهر “میناماتا” به مقامات محلی بهداشت عمومی “شیوع یک بیماری ناشناخته سیستم اعصاب مرکزی”را گزارش نمود. تیم تحقیقاتی دانشگاه کوماموتو دریافت که عامل بیماری می‌بایست مسمومیت غذائی در اثر فلزات سنگین باشد.

نهایتاً پس از مدتی کشف شد که عامل اصلی بیماری میناماتا مصرف مواد غذائی آلوده به جیوه آلی بوده‌است.شرکت چیسو مواد زاید فلزی سنگین را به داخل دریا خالی میکرده‌است. این شرکت ترکیبات سولفات جیوه را به عنوان کاتالیزور در سنتز استالدهید بکار می‌برد. یکی از محصولات این واکنش، متیل جیوه، یک ترکیب آلی و بسیار سمی جیوه بوده‌است. هرچند پس از کشف علت بیماری، شرکت چیسو اعلام نمود فیلتری را برای تصفیه فاضلاب صنعتی تعبیه نموده، اما این کارخانه استفاده از این واکنش سنتزی و روانه نمودن جیوه سمی به آب دریا را تا سال ۱۹۶۸ میلادی ادامه داد و تلاشهای قربانیان بیماری و مردم محلی در متوقف نمودن روند آلودگی تا آن زمان بی نتیجه ماند.

بعدها مشخص گردید فیلتر نصب شده در پاکسازی آب از جیوه آلی بی تاثیر بوده‌است.تا ماه مارس سال ۲۰۰۱، ۲۲۶۵ تن به طور رسمی به عنوان قربانی بیماری میناماتا تایید شده‌اند. از این تعداد، ۱۷۸۴ نفر جان خود را از دست داده‌اند. بسیاری از قربانیان بیماری میناماتا در سالهای دور با تبعیض و طرد از جامعه مواجه بوده‌اند و تا مدت زیادی نیز در دهه شصت میلادی مردم عادی بیماری آنها را واگیردار فرض می‌نموده‌اند. یکی از دلائل این تبعیض این بوده‌است که بسیاری از مردم محلی به شرکت چیسو به عنوان منبع کسب درآمد خود وفادار بوده و مدافع سیاستهای آن بوده‌اند. در روز اول ماه مه سال ۲۰۱۰ میلادی یوکیو هاتویاما نخست وزیر وقت کشور ژاپن با شرکت در مراسم پنجاه و چهارمین سالگرد کشف این بیماری گفت، مسئله بیماری میناماتا را پایان یافته تلقی نمی‌کنیم.

وی اولین نخست وزیر ژاپن بود که در این مراسم یادبود شرکت کرده و از همه قربانیان و رنج دیدگان این بیماری، عذرخواهی نمود.
میناماتا(minamata) آخرین کتاب یوجین اسمیت، عکاس فقید آمریکایی است روایت مبارزه ماهیگیران و کشاورزان ژاپنی است با شرکت چیسو،که آگاهانه دریا را آلوده میکردند .بر روی جلد کتاب با حروف درشت نوشته شده ((داستان مسمومیت یک شهر و مردمانی که و پایداری دلیرانه را برگزیدند)) .یوجین اسمیت در مقدمه کتاب خود نوشته است :

این کتاب بی طرفانه نیست ،از سر شوریدگی آفریده شده است.

001

002

003

005

006

A woman holds a victim of "Minamata Disease", or mercury poisoning, in Minamata, Japan, in 1973. The girl has a malformed hand, like many victims of the disease who suffer from physical deformites among other symptoms. Chisso Corporation, a Japanese fertilizer and carbicle company, and later a petrochemical and plastics company, dumped an estimated 27 tonnes of mercury compounds into Minamata Bay between 1932 and 1968. (AP Photo)

JAPAN. Minamata Bay. Fishermen. 1971.

JAPAN. Mercury poisoning. Minamata Bay. Minamata is both a fishing village and a "one company" industrial city in the Kyushu district of Japan. It is also the setting for a historic confrontation; the victims of Minamata disease versus the Chisso Corporation. The causal agent of the disease is "methyl-mercury chloride (organic) mercury. Mercury (inorganic) was used as a catalyst in manufacturing acetaldehyde from acethylene. Small amounts left the plant as waste, the rest of the organic mercury was created in the ocean from dumped inorganic mercury. The toxic waste discharged into the water, consumed by fish, then found itself by nutrition into the human body.

011

دیجیاتو
بدون نظر

ورود