پژوهشی جدید: کمبود ویتامین دی می‌تواند منجر به افزایش اعتیاد به مواد افیونی شود

طبق مطالعه‌ای در بیمارستان عمومی ماساچوست، مشخص شده که کمبود ویتامین دی می‌تواند منجر به اعتیاد به افیونی‌ها یا اپیوئیدها شود و وابستگی شدیدی را به موادی مانند مورفین و هروئین ایجاد کند. این مطالعه نشان می‌دهد که می‌توان با افزایش آگاهی عمومی و در دسترس قرار دادن ویتامین دی که پروسه تولید ارزانی دارد، با اعتیاد به اپیوئیدها مبارزه کرد.

در طول این مطالعه، عجیب‌ترین مشاهده‌ای که انجام شد از این قرار بود که محققان با تاباندن امواج فرابنفش به پوست شاهد تولید هورمون اندورفین در بدن بودند. اندورفین هرمونی است که در بدن و همچنین در موادی مانند مورفین، هروئین، ترامادول و سایر اپیوئیدها وجود دارد و در واقع همه آن‌ها یک گیرنده خاص در مغز را فعال می‌کنند.

همچنین اندورفین با نام هورمون «حال خوب» نیز شناخته می‌شود و با ترشح آن در بدن حس رضایت خفیفی به فرد دست می‌دهد. مطالعات نشان داده که نیاز فوری برخی افراد به حمام آفتاب و سولارها رفتاری ناخودآگاه و برخلاف معتادان به اپیوئیدهاست که برای تامین اندورفین بدن انجام می‌دهند.

تابش فرابنفش به پوست می‌تواند منجر به سرطان پوست و سایر بیماری‌های پوستی شود، با این حال انسان‌ها و حیوانات تمایل عجیبی به دریافت نور خورشید دارند. دانشمندان متوجه شدند که بدن حیوانات به تنهایی توانایی تولید ویتامین دی را ندارد و تنها با تابش فرابنفش می‌ تواند این ویتامین را در بدن تولید کند. وجود ویتامین دی در بدن تولید کلسیم در استخوان‌ها را افزایش می‌دهد و در اثر کمبود این ویتامین در بدن فرد دچار پوکی استخوان می‌شود.

این مطالعه روی گروهی از موش‌ها آزمایش شد که برای مدتی ویتامین دی را از برنامه غذایی آن‌ها حذف کردند. این موش‌ها در مقایسه با موش‌های معمولی رفتارهایی مانند تمایل به قرارگیری در برابر تابش فرابنفش و حتی اعتیاد به اپیوئیدها نیز از خود نشان دادند. پس از تزریق مورفین به آن‌ها واکنش‌های بیشتری در بدن موش‌ها دیده شد. اگر چنین چیزی در بدن انسان نیز اتفاق بیفتد، می‌تواند سلامت انسان را به خطر بیندازد. برای مثال، اگر فردی که کمبود ویتامین دی دارد، طی عمل جراحی نیاز به تزریق مورفین داشته باشد ممکن است این حس شادی و رضایت در بدن او بیشتر شود و منجر به رفتارهای خطرناکی مانند اعتیاد به این مواد شود.

این آزمایش روی چندین داوطلب نیز انجام شد. داوطلبی که کمبود خفیف ویتامین دی داشت حدود ۵۰ درصد بیشتر به اپیوئیدها واکنش نشان داد. به علاوه، داوطلبی با کمبود شدید ویتامین دی حدود ۹۰ درصد نسبت به یک فرد عادی واکنش بیشتری از خود نشان داد. در آزمایشگاه با تامین ویتامین دی موش‌ها، مشاهده شد که این رفتارها به حالت نرمال بازگشتند. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که با تامین ویتامین دی می‌توان از بروز چنین مشکلات احتمالی جلوگیری کرد.