یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تنها در ۷ درصد از فیلمهای منتشر شده در سال ۲۰۲۱ شخصیت‌های زن بیشتر از مردان هستند و نقش‌های اصلی زنان کمتر از سال ۲۰۲۰ است. با جنبش‌های حمایتی مانند Time’s Up در پی اتهامات بی‌شمار آزار و اذیت علیه طیف گسترده‌ای از چهره‌های صنعت سینما، در سال‌های اخیر در هالیوود تغییر عمده‌ای برای گنجاندن برابری جنسیتی صورت گرفته است.
در حالی که این جنبش در ابتدا برای مبارزه با آزار جنسی پایه گذاری شد، اما در نهایت موضوعاتی مانند برابری جنسیتی و ایمنی را نیز زیر سوال برد و در نتیجه سازمان های جدید و همچنین ضرب الاجل هایی برای ایجاد تغییرات دائمی در هالیوود تعیین شد. با این حال، به نظر می‌رسد که این اهداف هنوز کاملاً برآورده نشده‌اند و بسیاری از سازمان‌ها گزارش می‌دهند که در سال‌های پس از تأسیس Time’s Up، برابری جنسیتی هنوز یک معضل گسترده است. به گفته جان هیوود، اقتصاددان کار در UWM، ستاره‌های زن به‌طور متوسط در هر فیلم ۱ میلیون دلار کمتر درآمد دارند و نسبت به همتایان مرد خود، مشاغل کمتری دارند. اکنون انتقادها بر روی اسکار متمرکز شده است، جایی که تنها دو نفر از ۷۳ برنده بخش بهترین کارگردانی، زن بوده اند.
یک مطالعه جدید از مرکز مطالعات زنان در تلویزیون و فیلم در دانشگاه ایالتی سن دیگو نشان می‌دهد که تنها ۷ درصد از فیلم‌هایی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده‌اند، از زنان بیشتری نسبت به مردان استفاده کرده اند. این نشان می‌دهد که ۸۵ درصد از فیلم‌هایی که در آن سال اکران شده‌اند شخصیت‌های مرد را نسبت به زنان بیشتر به نمایش می‌گذارند، و در ۸ درصد از فیلم‌ها حضور هر دو جنسیت به یک اندازه است. همچنین این مطالعه توضیح می‌دهد که در سال ۲۰۲۱ شاهد کاهش شخصیت‌های اصلی زن نسبت به سال ۲۰۲۰ بوده‌ایم. یعنی از ۳۸ درصد به ۳۵ درصد رسیده‌ایم که جبران آن خیلی سخت نیست.
با وجود افزایش نقش های آسیایی و لاتین برای زنان، اما آمار کلی همچنان به تعداد انگشت شماری از فیلم ها محدود می شود. علاوه بر این، این مطالعه بر نقش زنان در درام نسبت به ژانرهای دیگر و احتمال ارتباط حضور کارگردان یا نویسنده زن با وجود یک قهرمان زن در فیلم تاکید دارد. بنابراین، بزرگترین دستاورد این مطالعه این است که تلاش هالیوود برای فراگیر شدن و برابری تازه آغاز شده است و باید در سال های آینده گام های مهم تری بردارد تا نتایج واقعی را ببیند.
با توجه به اینکه برای اولین بار به نظر می رسد در اسکار ۲۰۲۲ جایزه بهترین کارگردانی به یک زن خواهد رسید، این مطالعه نشان می دهد که چگونه، با وجود افزایش برابری ها هنوز کلی از مسیر مانده است. در واقع، در حالی که ارقام بازی‌های زنان به اندازه کافی بد است، باز هم بازیگری هنوز چند لیگ جلوتر از ماجرایی است که پشت دوربین دیده می‌شود. اگر جین کمپیون امسال برنده این جایزه شود، قطعا لحظه بزرگی برای برابری جنسیتی خواهد بود، اما مهم است که به یاد داشته باشیم که منعکس کننده آنچه در هالیوود می گذرد، هالیوود نیست.
احمقانه تر و مسخره تر از اینکه برابری جنسیتی رو با آمار اینچنینی بسنجیم وجود نداره. نتیجه این معیارهای احمقانه همین فیلمهای مضحکی شده که به زور توش کاراکترهای زن و غیر سفیدپوست و همجنسگرا و … چپوندن. حالا اینقدر روی این رویه نادرست پافشاری کنند تا کلا هرچی هنر و سرگرمی هست رو به فنا بدن.
به جای اینکه با تحت فشار گذاشتن تولید کنندگان فیلم و سریال اونها رو مجبور کنند به قراردادن کاراکترهای اینچنینی، باید ببینند واقعا چه موانعی وجود داره و آیا در ساخت آثار سینمایی و انتخاب نقشها، سوگیری جنسیتی ای هست و اگر هست اون رو برطرف کنند. هیچ وقت با سهمیه بندی و زور چیزی درست نشده و نخواهد شد.
نکته دیگه هم اینه که فمینیستها و سایر گروههای باصطلاح مبارز اجتماعی تعریفشون از برابری کاملا نادرسته. کی گفته که باید در همه چیز حداقل ۵۰ درصد آمار مربوط به زنان یا گروههای نژادی مختلف باشه؟ هر جامعه ای و هر هنرمند و صاحب فکری با توجه به پیشینه خودش و آنچه که در زندگی واقعی می بینه اقدام به ساخت یک اثر هنری مثل فیلم می کنه نه با آمار و ارقام و جمع و تفریق. طبیعیه که خروجی فکری افراد مختلف از لحاظ تعداد و تنوع همیشه درصدهای مورد نظر اینها رو برآورده نکنه.
یک مطالعه جدید از مرکز مطالعات زنان در تلویزیون و فیلم در دانشگاه ایالتی سن دیگو نشان می‌دهد که تنها ۷ درصد از فیلم‌هایی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده‌اند، از زنان بیشتری نسبت به مردان استفاده کرده اند. این نشان می‌دهد که ۸۵ درصد از فیلم‌هایی که در آن سال اکران شده‌اند شخصیت‌های مرد را نسبت به زنان بیشتر به نمایش می‌گذارند، و در ۸ درصد از فیلم‌ها حضور هر دو جنسیت به یک اندازه است. همچنین این مطالعه توضیح می‌دهد که در سال ۲۰۲۱ شاهد کاهش شخصیت‌های اصلی زن نسبت به سال ۲۰۲۰ بوده‌ایم. یعنی از ۳۸ درصد به ۳۵ درصد رسیده‌ایم که جبران آن خیلی سخت نیست.
احمقانه تر و مسخره تر از اینکه برابری جنسیتی رو با آمار اینچنینی بسنجیم وجود نداره. نتیجه این معیارهای احمقانه همین فیلمهای مضحکی شده که به زور توش کاراکترهای زن و غیر سفیدپوست و همجنسگرا و … چپوندن. حالا اینقدر روی این رویه نادرست پافشاری کنند تا کلا هرچی هنر و سرگرمی هست رو به فنا بدن.
به جای اینکه با تحت فشار گذاشتن تولید کنندگان فیلم و سریال اونها رو مجبور کنند به قراردادن کاراکترهای اینچنینی، باید ببینند واقعا چه موانعی وجود داره و آیا در ساخت آثار سینمایی و انتخاب نقشها، سوگیری جنسیتی ای هست و اگر هست اون رو برطرف کنند. هیچ وقت با سهمیه بندی و زور چیزی درست نشده و نخواهد شد.
نکته دیگه هم اینه که فمینیستها و سایر گروههای باصطلاح مبارز اجتماعی تعریفشون از برابری کاملا نادرسته. کی گفته که باید در همه چیز حداقل ۵۰ درصد آمار مربوط به زنان یا گروههای نژادی مختلف باشه؟ هر جامعه ای و هر هنرمند و صاحب فکری با توجه به پیشینه خودش و آنچه که در زندگی واقعی می بینه اقدام به ساخت یک اثر هنری مثل فیلم می کنه نه با آمار و ارقام و جمع و تفریق. طبیعیه که خروجی فکری افراد مختلف از لحاظ تعداد و تنوع همیشه درصدهای مورد نظر اینها رو برآورده نکنه.