تصاویر جدید و خیره‌کننده‌ای از سحابی رتیل
مشاهدات تلسکوپ‌های رادیویی تصاویری جدید از یکی از زیباترین سحابی‌های کیهان را منتشر کرده است. سحابی رتیل با فاصله صد و هفتاد هزار سال نوری از زمین، یک منطقه ستاره‌زا است که می‌تواند به ما ...
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
مشاهدات تلسکوپ‌های رادیویی تصاویری جدید از یکی از زیباترین سحابی‌های کیهان را منتشر کرده است. سحابی رتیل با فاصله صد و هفتاد هزار سال نوری از زمین، یک منطقه ستاره‌زا است که می‌تواند به ما در درک چگونگی شکل‌گیری ستاره‌ها کمک کند. این سحابی یک ناحیه بزرگ مملو از گاز هیدروژن یونیزه است که در صورت فلکی «ماهی زرین» یا «Dorado» در ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد.
اخترشناسان این سحابی را در سال‌های 1751 تا 1753 کشف کردند و باور دارند گاز و غبار موجود در این سحابی مسبب تولد بیش از هشتصد هزار ستاره در جهان ما بوده است که حدود پانصد هزار از آن‌ها داغ، جوان و پرجرم هستند. تصور می‌شود برخی از آن‌ها جرمی در حدود 150 برابر خورشید دارند - جالب است بدانید خورشید حدود 99.8 درصد جرم منظومه شمسی را تشکیل می‌دهد.
سحابی رتیل که آن را با نام علمی «30 Doradus» نیز می‌شناسند، می‌توان فعال‌ترین ناحیه از نظر تولد ستاره در گروه محلی دانست. این سحابی همچنین بزرگترین ناحیه مملو از گاز هیدروژن یونیزه در این گروه است و حدود 200 تا 570 پارسک قطر دارد.
تصاویری که در زیر مشاهده می‌کنید، به کمک یک تلسکوپ رادیویی زمینی در صحرای «آتاکاما» در شیلی ثبت شده‌اند.
همزمانی که شما این مطلب را می‌خوانید، ستاره‌هایی در حال تولد در سحابی رتیل هستند. این سحابی را می‌توان به نوعی مهدکودک ستارگان باشکوه دانست زیرا فضای خالی بین ستاره‌ای را با ستارگان تازه متولد شده با روشنایی زیاد پر می‌کند.
دانشمندان باور دارند این سحابی مملو از گاز مونوکسید کربن است و همین امر به آن‌ها اجازه می‌دهد به ردیابی این سحابی بپردازند.
علت اینکه دانشمندان در تلاش برای پیدا کردن گاز مونوکسید کربن هستند، این است که بقایای گاز مذکور ابرهای سردی را در درون خود جای می‌دهد که می‌توانند در اثر فروپاشی گرانشی به ستاره‌های کوچک تبدیل شوند. اگر دانشمندان موفق به یافتن این ابرهای سرد شوند، می‌توانند فرآیند تولد و تحول این سحابی را به خوبی درک کنند.
اخترشناس «گیدو دی مارکی» در آژانس فضایی اروپا و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: «علت اینکه سحابی رتیل برای ما جذاب است، نزدیک بودن آن به زمین است. این فاصله کم سبب می‌شود تا جزئیات شکل‌گیری ستاره‌ها را با دقت بررسی کنیم. در عین‌حال، ویژگی‌های این سحابی همانند کهکشان‌های بسیار دور است - زمانی که عالم جوان بود و کهکشان‌ها در حال شکل‌گیری بودند.»
مطالعه این سحابی می‌تواند داستان شکل‌گیری ستاره‌ها در ده میلیارد سال پیش را برای ما مشخص کند.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.