امروز در فضا: آپولو ۷ به فضا پرتاب شد

۱۱ اکتبر ۱۹۶۸، آپولو ۷ به همراه سه فضانورد والی شیرا، دان آیزل و والتر کانینگهام به فضا پرتاب شد. این اولین ماموریت برنامه آپولو بود که سرنشینانی را به فضا برد.

در این ماموریت که ده روز و بیست ساعت به طول انجامید، سیستم‌های ماژول فرماندهی و سرویس آپولو مورد آزمایش قرار گرفتند.

آپولو ۷ همچنین اولین پخش زنده تلویزیونی آمریکایی‌ها از فضا را تجربه کرد. درست قبل از ماموریت بود که تصمیم به حمل دوربین فیلمبرداری گرفته شد تا این پرواز در هفت برنامه تلویزیونی پخش شود.

مشکلات آپولو ۷

آپولو ۷ نزدیک به ۱۱ روز کار کرد، یعنی طولانی‌تر از سفر به ماه و بازگشت.

به‌جز چند استثنا، سایر سیستم‌های موجود در فضاپیما خوب عمل کردند. گاهی اوقات، یکی از سه پیل سوختی که برق فضاپیما را تامین می‌کرد، دمای بالای ناخواسته‌ای ایجاد می‌کرد. فن نیز سر و صدای زیادی ایجاد می‌کرد که سرنشینان مجبور به خاموش کردن دوتا از آن‌ها شدند.

خطوط خنک‌کننده نیز عرق می‌کردند و آب در گودال‌های کوچک روی عرشه جمع می‌شد. برای حل این مشکل نیز سرنشینان آب اضافی را با استفاده از شیلنگ تخلیه ادرار به فضا منتقل کردند.
پنجره‌های سفینه به‌علت ترکیبات درزگیر دچار مه‌گرفتگی شده بودند. وضعیتی که در آپولو ۸ نیز ادامه‌دار شد و امکان دید از پنجره را ضعیف کرده بود.

سرماخوردگی در فضا

به‌جز سیستم‌ها که به‌طور عادی با مشکلات جزئی کار می‌کردند، سرنشینان آپولو ۷ دچار ناراحتی‌های فیزیکی شدند. حدود ۱۵ ساعت پس از پرواز، شیرا به سرماخوردگی مبتلا شد تا به دیگر سرنشینان نیز سرایت کند. سرماخوردگی در زمین به اندازه کافی اذیت کننده است، اما در شرایط بی‌وزنی مشکلات دیگری را ایجاد می‌کند.

به دلیل نبود گرانش، مخاط بینی مجاری آن را پر می‌کند و از سر خارج نمی‌شود. دمیدن آن به بیرون نیز به علت افزایش فشار برای گوش خطرناک است و می‌تواند موجب پارگی پرده گوش شود.
سرنشینان چاره‌ای جز تحمل علائم و استفاده از داروهای آسپیرین نداشتند. آن‌ها همچنین بر سر کنترل ماموریت با یکدیگر بحث‌ و درگیری داشتنند.

اما با وجود تمامی این مشکلات دستاوردهای این ماموریت منجر به بررسی هموار شدن راه برای ماموریت‌های آینده شد. آپولو ۷ هر آنچه را که نیاز بود انجام و آزمایش شود به اتمام رسانده بود.