چگونه زندگی در کنار یک راه‌آهن می‌تواند به سلامت شما آسیب برساند؟

در تاریخ ۹ فوریه (۲۹ بهمن‌ماه)، یک قطار نورفولک ساوترن در نزدیکی ایست پلستین در ایالت اوهایو از ریل خارج شد و موادی خطرناک به ارزش ۱۱ خودرو را پخش زمین کرد. با اینکه کسی در این حادثه آسیب ندید، مقامات دولت شهر را تخلیه کردند تا آتش‌نشان‌ها بتوانند انفجار کنترل‌شده برخی از کانتینرهای حامل ماده‌ای سمی به نام وینیل کلرید را که در ساخت PVC استفاده می‌شود، اجرا کنند.

این باعث رهاشدن دود سیاه آخرالزمانی در بالای ناحیه شد و نگرانی‌هایی را درباره آلودگی هوا و آب در ساکنان محلی ایجاد کرد؛ تعدادی از آن‌ها پس از بازگشت به خانه سردرد و حالت تهوع گزارش کردند.

حوادث قطار در ایالات‌متحده شایع هستند: در دو ماه اول ۲۰۲۳، دولت بیش از دوجین خروج از ریل را ثبت کرده است. هر سال بیش از هزار قطار از مسیر خود خارج می‌شوند و با اینکه تصادف‌های انفجاری با دودهای عظیم تیترهای خبری زیادی را به خود اختصاص می‌دهند، پژوهش‌ها می‌گویند قطارها حتی وقتی از ریل خارج نمی‌شوند نیز هزینه‌هایی برای سلامتی دارند.

«ناتالیا کالدریا لوس وینسنس» (Natalia Caldeira Loss Vincens)، متخصص سلامت عمومی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد، می‌گوید آلودگی صوتی و لرزش برخی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها هستند؛ خصوصاً برای افرادی که در ۵۰۰ متری راه‌آهن یا ایستگاه‌ها زندگی می‌کنند.

وینسنس می‌گوید: «همه ایده این است که تماس با سروصدا و چیزهای دیگر اضطراب‌آور است.» افزایش سطح کورتیزول (نوعی هورمون اضطراب) می‌تواند به مشکلات سلامت متعددی منجر شود.

برای نمونه، در پژوهشی در سال ۲۰۲۲ در ژورنال Environmental Research وینسنس پیوندی را بین نویز راه‌آهن و موارد دیابت یافت؛ حتی پس از در نظر گرفتن متغیرهایی مانند عوامل جمعیتی-اجتماعی و سبک زندگی.

وینسنس می‌گوید اضطراب مزمن می‌تواند باعث «زنجیره‌ای از تغییرات پاتوفیزیولوژیکی شود»؛ ازجمله چیزهایی مانند تغییر حساسیت انسولین فرد، التهاب و تغییر در اشتها.

صدا و خشم

با اینکه قطارها می‌توانند بسیار پرسروصدا باشند، به گفته «لوکا فردیانلی» (Luca Fredianelli)، تکنسین آکوستیک در شورای ملی پژوهش ایتالیا، «اگر صداها کاملاً پایدار باشند، درنهایت اصلاً متوجه آن‌ها نخواهیم شد.»

او تأیید می‌کند که اندازه‌گیری این «صداهای نامتعارف» (جوری که او آن‌ها را می‌نامد) و پیونددادن مستقیم آن‌ها با آثار سلامتی بسیار دشوار است.

اما این احتمال وجود دارد که این نویزهای سطح پایین بتوانند در مشکلاتی مرتبط با سلامت روان، شناخت و خواب مشارکت کنند.

برای نمونه، وینسنس می‌گوید در مطالعات خواب آزمایشگاهی، افرادی که در معرض لرزش‌هایی مشابه با لرزش‌های ناشی از ترافیک ریلی بوند، چرخه‌های خواب تکه‌تکه داشتند که این مسئله در تغییرات ضربان قلب آشکار بود.

وینسنس می‌گوید: «عقیده ما این است که اگر این آثار را بارها و بارها داشته باشید، اگر نزدیک راه‌آهن زندگی کنید، احتمالاً دچار تغییراتی مزمن در نحوه کارکرد فیزیولوژی خود خواهید شد.»

او می‌گوید: «اما این‌ها همچنان نظریه هستند.» اثبات رابطه علّی نیز دشوار است؛ برای مثال اینکه نویز راه‌آهن باعث ایجاد دیابت می‌شود. اما دانشمندان داده‌های بیشتری جمع‌آوری می‌کنند که به ریسک‌های سلامتی بسیار متفاوت نویز اشاره دارند.

چیزی در هوا

قطارها معمولاً به‌عنوان جایگزینی سبز برای روش‌های حمل‌ونقل پرمصرف سوخت فسیلی مانند خودروها و هواپیماها شناخته می‌شوند؛ اما بسیاری از آن‌ها همچنان با سوخت فسیلی کار می‌کنند و این انتشارهای گاز می‌تواند خصوصاً در نواحی بسته انباشته شود.

یک مطالعه بریتانیایی در ایستگاه راه‌آهن پدینگتون لندن دریافت که قطارهای این ایستگاه در انتشارات دی‌اکسید‌نیتروژن مشارکت می‌کنند که از حد استاندارد کیفیت هوای آزاد اتحادیه اروپا تجاوز می‌کند و این سطح در خیابان نیز بالا باقی مانده بود؛ جایی که اندازه‌گیری‌های ذرات ریز، دی‌اکسیدگوگرد و دی‌اکسیدنیتروژن همگی بالا بودند.

ایستگاه‌های راه‌آهن (جاهایی که وسایل حمل‌ونقل ریلی نگهداری و تعمیر می‌شوند) سطحی دیگر به ریسک اجتماع می‌افزایند؛ به‌دلیل تمرکز وسایل حمل‌ونقل دیزلی ازجمله کامیون‌ها، جرثقیل‌ها، لوکوموتیوهای سوئیچ و لوکوموتیوهای یدک‌کش.

در یک مطالعه در ایستگاه راه‌آهن هوبارت BNSF در لس‌آنجلس آمریکا، سازمان حفاظت محیط‌زیست کالیفرنیا تخمین زد که ساکنان نزدیک ایستگاه در معرض ریسک بالاتر تماس با مواد سرطان‌زا هستند. این یعنی ریسک ابتلا به سرطان بین ۱۰۰ تا ۳٬۰۰۰ برابر بیشتر از نواحی دورتر است.

مزایای راه‌آهن برای سلامتی

با اینکه شواهد روزافزونی حاکی از هزاران اثر مخرب زندگی در نزدیک ریل‌ها روی سلامت انسان هستند، باید همچنین اشاره کرد که نزدیکی به برخی از انواع قطار مزایایی دارد.

«جنیفر دی. رابرتز» (Jennifer D. Roberts)، استاد دانشکده سلامت عمومی در دانشگاه مریلند، می‌گوید دسترسی به سیستم‌های ریلی سبک در نواحی شهری می‌تواند مزایایی برای ما داشته باشد.

رابرتز می‌گوید: «پژوهش‌ها بارها و بارها نشان داده‌اند که افرادی که نزدیک قطارهای سبک زندگی می‌کنند، افزایشی قابل‌توجه در فعالیت فیزیکی خود و کاهش اضافه وزن داشته‌اند.»

دلیل این است که سیستم‌های ریلی معمولاً نیازمند این هستند که افراد بیش از یک کیلومتر یا بیشتر راه بروند تا به محل توقف قطار برسند. رابرتز می‌گوید آن‌ها همچنین اجتماعات محروم را به مناطقی متصل می‌کنند که پیش‌تر با هم ارتباطی نداشتند.

درنهایت رابرتز می‌گوید مزایا و معایبی وجود دارد، اما هر خط ریلی (باری یا مسافربری، سنگین یا سبک) نیازمند ملاحظات عدالت محیط‌زیستی است که باید به‌طور کامل بررسی شوند.

رابرتز می‌گوید: «ما باید نگاهی انتقادی به این مسائل داشته باشیم. آن‌ها باید باری باشند که همه ما به‌دوش داریم، نه فقط برخی از اجتماعات.»